نشر توسط:دکتر محمدصالح گرامی درباره : طبقه بندی مطالب , دانش آموزان , دانشجویان , استادان , جغرافیا طبیعی , اقلیم شناسی , هواشناسی ,
Views 1239 تاریخ : جمعه 12 خرداد 1402 نظرات (0)

مناطق مختلف ایران از نظر پتانسیل وقوع باد دارای ویژگی های متفاوتی هستند. اما نقطه اشتراک بین آن ها اینکه 80 درصد از پهنه بادی کشور جزء مناطق خشک و نیمه خشک کشور می باشد. بسیاری از بخش های کشور از جمله سواحل دریای مکران و جزایر خلیج فارس، نواحی ساحلی استان خوزستان و نواحی شرقی کشور به همراه چند نقطه پراکنده مانند: منجیل، رفسنجان، اردبیل و بیجار بادخیز هستند.

پهنه شرقی کشور از جنوب شرق تا شمال شرق، پهناورترین نقاط بادخیز کشور را شامل می شود. نقاط با پتانسیل بادی را می توان به دو دسته ایستگاه های با پتانسیل باد بالا و متوسط تقسیم کرد. از این میان زابل، منجیل،رفسنجان، خور، بیرجند، کیش، الیگودرز، تربت جام ، سیری، جاسک ، اردبیبل، زرینه اوباتو، چابهار، بندر ماهشهر، اردستان، ابوموسی، بستان، نوژه همدان، زاهدان و کهنوج بیشترین پتانسیل بادخیزی را دارند. ناقاطی همچون بروجرد، تبریز، سراوان، امیدیه، سردشت، ایرانشهر، خاش، بم، آبادان، روانسر، بیجار، گلمکان، اهر، بوشهر، زنجان، کرمان، بندر عباس، سبزوار، بافت، سیرجان، سقز، شهر بابک، ایلام، جلفا، بجنورد، مشهد و ملایر دارای پتانسیل متوسط بادی می باشند(گندمکار، 1388).

کمترین میانگین باد در ساعات شبانه روز مربوط به ساعت 03 گرینویچ یا 6:30 صبح به وقت ایران می باشد. بیشترین سرعت باد نیز در ساعت 15:30 دقیقه محلی در ایران می باشد. از نظر میانگین سرعت باد ماهانه، ماه های ژوئن، ژوئیه، می و اوت، بیش از سایر ماه ها است. به طور کلی در کل کشور ماه مارس و آوریل(به ترتیب با 11.2 و 10.3 طوفان شدید) بیشترین مقدار طوفان ها مشاهده می شود. همچنین ایستگاه زابل با تفاوت زیاد بیشترین تعداد طوفان ها در کشور را به خود اختصاص داده است(فرج­زاده، 1390).

.

مطالب مفید:

تحلیل باد های با منشاء همدیدی در ایران

باد های محلی و منطقه ای در ایران